Er was eens een vrouw, die twee flessen zonnebloemolie bezat.
De goudkleurige vloeistof werd eerder (en met eerder bedoel ik 3 maanden geleden) gebruikt voor het frituren van aardappelstaafjes. Oftewel: patat.
Een avond na het frituren werd dit goedje teruggegoten in de flessen.
De vrouw zette deze tijdelijk weg met, echt waar, de allerbeste intenties om ze de dag erna weg te gooien. Het was immers al laat.
Maar een dag later werd een week, en een week veranderde in een maand.
De 2 flessen gingen onopgemerkt op in het interieur, op een zeer onhandige plek:
op de vloer in de berging van het huis waar ze met haar gezin woonde.
De plek waar ook het wasgoed, de schoenen, het tuingereedschap, een paar verdwaalde Ikea planken en wat lege plantenpotten lagen.
Tevens een ideale plek waar regelmatig en ’tijdelijk’ spullen werden gedropt, met het idee ze uiteindelijk op te bergen in / op de daarvoor bestemde plekken.
Ik kan het weten, sterker nog: ik BEN die vrouw die hierboven wordt omschreven.
Jep, guilty as charged.
Goed, terug naar de zonnebloemolie…. De flessen verdwenen langzaam uit het zicht, verstopt achter andere spullen. Daardoor vergat ik ze volledig. Maar vroeg of laat zou ik er weer op gewezen worden.
Uiteraard op een volledig ongewenst moment..
Bijvoorbeeld wanneer je toch al aan het haasten bent om jouw zoontje op tijd klaar te hebben staan voor zijn voetbaltraining……..
Je voelt het al aankomen zeker.
Wanneer Ezra enkele dagen terug zijn scheenbeschermers zoekt in de berging, klinkt er na een tijdje voorzichtig: “Maaaaammm? Kun je misschien even komen?”. Deze ‘Maaaaammm’ kwam duidelijk uit de categorie: ‘Shit-ze-gaat-ontploffen-maar-het-is-niet-mijn-schuld-dus-ik-durf-het-wel-te-zeggen’.
Lord. have. mercy. Wat zal het dit keer zijn?
Als ik hem aantref in de berging, zie ik hem wijzen naar zijn scheenbeschermers:
“Ik wilde ze pakken maar… ze zijn helemaal nat”.
Nee, niet van water, maar wel compleet doordrenkt met…. je raadt het al… ZONNEBLOEMOLIE.
Op de grond ligt een enorme plas olie. 1 van de flessen was omgevallen en het dopje was los geschoten….
KAK, zeg ik in mijzelf.
Gelukkig heeft Ezra 2 setjes scheenbeschermers.
Terwijl hij zich verder gereed maakt, probeer ik alle spullen in de berging te verschuiven, zodat ik kan zien wat de ‘schade’ is. Met oude handdoeken veeg ik vervolgens de olie bij elkaar.
De vloer is inmiddels spekglad, het ruikt muf en alles zit eronder. Terwijl ik een blik in de woonkamer werp, zie ik dat Ezra met z’n voeten, hij heeft er in gestaan natuurlijk, een spoor van vette afdrukken achterlaat op de vloer. De vloer die ik eerder die dag nog zo ijverig gedweild had.
Ik kijk naar de klok; 17.35 uur, aaargh, we moeten naar de training en hij heeft ook nog niet gegeten.
Daardoor hardop: ‘He, f*ck, k#l*re, kl&tez*oi!’
Ezra komt stilletjes aan schuifelen (wat soepel gaat met z’n ‘olie-voetjes’) en zo goed als hij dat aanvoelt, vraagt hij voorzichtig; ‘Gaat het mam?’
Realiserend dat het helemaal niet zijn schuld is, reageer ik kalm:
‘Hey, ja het gaat wel weer. Het was een beetje dom van mij om de flessen niet gelijk weg te gooien! En nu niet keihard lachen hè?’. De spanning maakt plaats voor luchtigheid en hij begint hardop te schateren.
‘Ja klopt mam, een beetje dom van je!’ Ik lach met hem mee.
Ik vind dat hij niet te laat mag komen door mijn onkunde dus ruim ik de rest later op.
We trekken snel de deur achter ons dicht. Zonnebloemolie? Welke zonnebloemolie?
Hij kwam op tijd en we leefden uiteindelijk nog lang en gelukkig.
#winning
Een dag later, schoot me iets te binnen wat ik je met plezier nog even mee geef.
Het ‘moraal van het verhaal’, oftewel de boodschap wat die ene dag (beter gezegd dat ene moment) vol ergernis tenminste nog een glanzend (en vettig randje) geeft.
Ik bedoelde natuurlijk een gouden randje.
Oké zet je schrap, het gaat als volgt: RUIM JE SHIT OP, DIRECT!
Ik bedoel het letterlijk, omdat je vast niet zit te wachten op een vergelijkbare ‘olie-situatie’ maar stiekem ook figuurlijk. In de eerste plaats was het een reminder voor mijzelf, maar als mijn #failverhalen jou ook verder helpen, is het alleen maar mooi meegenomen toch?
Dus, ruim de rommel op en maak je los van de ballast.
Verwijder wat nu overbodig is geworden en wat onnodig ruimte en energie kost.
Verplaats en verschuif het dus niet naar een andere plek in jouw huis (of hoofd), waardoor je het ongetwijfeld gaat vergeten, maar pak het gelijk aan,
ook al heb je er om wat voor (on)geldige reden even geen zin in.
Ook al ben je een doorgewinterde pro als het gaat om het vakkundig negeren of ontwijken van jouw rommel.
Vroeg of laat stapelt het zich namelijk weer op.
En dan wordt het onoverzichtelijk.
Dan wordt de drempel om op te ruimen groter.
Je raakt overweldigd, verliest de focus (I can relate….)
Of je weet van gekkigheid niet waar je moet beginnen met puinruimen.
Het resultaat? Wie weet wel een omgevallen fles zonnebloemolie,
met dan dus ook voor jou een veel grotere en vooral onnodige bende!
Dus pak het aan en bespaar jezelf de tijd, energie en een hoop ‘vette ellende’ 😉
