Laatst scrollde ik door mijn (nog bestaande) Facebookpagina van Marieni’s Bakery. Het is stiekem ook leuk om alle herinneringen uit die tijd te bekijken.Ooit ‘moet’ de pagina natuurlijk uit de lucht maar ik ben nog niet zover om definitief afscheid te nemen van alle mooie verhalen en foto’s die daar ook mee verloren gaan!
In een eerdere blogpost schreef ik: hoe je diep van binnen over jezelf denkt of voelt, beïnvloedt de keuzes die je maakt: in bijvoorbeeld de relaties met de mensen om je heen, in hoe je voor jezelf zorgt, of in mijn geval ook hoe ik mijn bedrijf runde. Wat je erin stopt, krijg je ook weer terug. Letterlijk en figuurlijk dus een koekje van eigen deeg. Voor mij werden het meerdere koekjes! Yes, lucky me, ik HOU van koekjes! Chocolate chip graag, extra chunky, met geroosterde walnoten!
Zonder in te gaan over het hoe en waarom heb ik 1 ding helder: de rode draad van mijn (vaak onbewuste) handelingen ligt in het feit dat ik wel wat meer zelfliefde mag hebben. Het is gek om dat zo open te schrijven maar om nog even in de koekjes metaforen te blijven hangen: that’s just the way the cookie crumbles.
Zelfliefde, ik heb dat altijd een ontzettend vies woord gevonden.
Voor mij staat zoiets gelijk aan: In een eigen bubbel leven, egoïsme, andermans leed over het hoofd zien. Het was iets waar ik naar mijn idee dus ver vandaan moest blijven. Want, Lord have mercy, Marieni mag niet geassocieerd worden met egoïstisch gedrag.
Niet realiserend dat een fundamenteel gebrek eraan (zelfliefde dus), soms juíst leidt tot lelijk gedrag dat mij en de mensen om me heen echt niet altijd vooruit helpt. Dus ben ik het allereerst verplicht aan mezelf om er wat aan te doen.
Want ik kan wel volop in een nieuw uitdagend avontuur stappen. Maar als de fundering in mijzelf, de persoon die het dan moet doen, ietwat wankel is, hoe zorg ik ervoor dat ik mijn eigen grenzen niet telkens overschrijd. Waardoor ik weer genoodzaakt ben om eerder te stoppen?
Dus zijn mijn leerdoelen de komende tijd vooral gericht op datgene wat van binnen speelt, tussen m’n oren.
Ondanks dat ik me realiseer dat mijn ‘mentale welzijn’ een grote impact heeft gehad in hoe ik bv. mijn bedrijf runde, neem ik dankbaar alle waardevolle lessen mee! De belangrijkste lees je hieronder:
* Nee zeggen:
Een overvolle agenda weerhield me er zelden van om nee te zeggen tegen een (last minute) bestelling. Het idee dat ik iemand anders moest teleurstellen stond me ZO tegen, dat ik liever een slapeloze nacht had, dan dat ik diegene een mooie taart moest onthouden. De klant blij en gelukkig, ik helemaal gesloopt!
* Ik was / ben perfectionistisch:
Nou is er niks mis met kwaliteit en goed werk willen leveren. Het bracht mij veel nieuwe klanten! Het gaat alleen mis wanneer je een foutje maakt en jij jezelf vervolgens helemaal de grond in trapt. Of dat je van jezelf eist dat je net als een machine perfectie creëert, elke keer weer.
Perfectionism is a bitch…. Je doet je best, je bent een mens, fouten zijn onvermijdbaar, herstel ze, leer van ze en wees niet zo hard voor jezelf!
* Ik schatte mijn werk niet op waarde.
Ik vond het lastig om eerlijke prijzen te vragen. Creatievelingen die maatwerk leveren zullen dit ongetwijfeld herkennen.
Ik begon vanzelfsprekend enthousiast en zei tegen elke opdracht ja, om maar zo snel mogelijk een klantenkring op te bouwen. Maar je moet jezelf op een gegeven moment toch echt belonen voor al het harde werk en de kwaliteit die je levert. Waardeer jouw werk, tijd, passie en expertise. Denk na over hoeveel je wilt (en kunt) werken per week en wat je wilt verdienen.
* Leer grenzen te stellen en bewaak ze.
Door nee te zeggen tegen onredelijke verzoeken maar bijv. ook door het bewaken van de grens tussen werk tijd en vrije tijd. Dat liep hier “heerlijk” door elkaar heen. Dat had ook te maken met het feit dat ik vanuit huis werkte. Wat ideaal leek. Zo hoefde onze zoon niet naar de opvang, wat hij toch al niet zo tof vond. Maar het was allesbehalve ideaal en ik werd er zeker geen betere moeder of partner door.
Vergeet dus niet wie en wat het allerbelangrijkst voor je is en wees je echt bewust van de impact van jouw keuzes op niet alleen jezelf maar ook op de mensen om jou heen.
Bepaal en bewaak jouw eigen grenzen en communiceer dit helder en duidelijk naar jouw klanten toe, dat levert juist begrip en waardering op!
* Werk AAN jouw bedrijf en investeer geld & tijd in de juiste dingen:
Een waardevolle les voor me. Want je kunt wel keihard uit de startblokken willen schieten (niet dat ik dat bewust deed, het ‘liep’ gewoon zo door mijn enthousiasme) maar de groei van een bedrijf moet ook bij jou als persoon passen en behapbaar zijn, zeker wanneer je een druk gezinsleven ernaast hebt.
Durf om hulp te vragen!
Om advies of praktische hulp vragen is echt OK. Kijk goed in jouw omgeving wie je zou kunnen helpen. Als je net als ik een control freak bent begin je gewoon met kleine verzoekjes. Wees specifiek in wat je nodig hebt.
Uiteindelijk doen we het in alle eerlijkheid toch al niet alleen, ook al staat er op papier dat je bv. een zelfstandige zonder personeel bent. Er zijn altijd mensen die jou en jouw proces met liefde steunen:
Lennert nam de laatste maanden een deel van het mailverkeer voor zijn rekening, hielp met inkopen doen of met het bezorgen van de bestellingen. Mijn (schoon)ouders hielpen door Ezra zo nu en dan op te vangen en af en toe wat extra te koken voor ons. Vriendinnen en collega ondernemers hebben me geassisteerd tijdens evenementen. Ik probeer te zeggen dat de kans groot is dat je het in de praktijk vaak al niet 100% alleen doet, los van dat het natuurlijk wel ‘jouw’ bedrijf, project, investering is. En dat is helemaal ok!
Linksboven: Ezra vond het geweldig om mij te helpen. Hij bleek een groter salestalent te zijn dan z’n moeder.
Rechtsboven: Mijn alles-in-1-steun-en-toeverlaat Lennert zeulde geregeld én zonder te zeuren met 20 kg. boter.
Foto onder: Mijn forever friend Joyce was er tijdens de begindagen al bij om me te helpen tijdens beurzen en evenementen!
Ik heb regelmatig in de knoei gezeten qua planning, omdat ik mijn ouders niet durfde te ‘belasten’ met de vraag of ze even op Ezra konden passen. Ik voelde me schuldig tegenover zowel mijn zoon als mijn ouders.
De gedachte daarachter? ‘mijn keuzes, mijn zooi om op te lossen’. Op zich natuurlijk een nobel streven maar eerlijk? Er zat ook echt wel een stukje trots en ego bij (en een vleugje angst voor afwijzing). Daardoor wilde ik alles zelf doen, niemand lastig vallen en raakte ik al snel uitgeblust.
Vragen om hulp kan altijd en wanneer je de ander ook de ruimte geeft om nee te zeggen, omdat ze er niet aan kunnen of willen voldoen, leer je vanzelf hoe je van daaruit weer verder kunt of hoe je het een volgende keer beter kunt aanpakken!
So, there you have it. 5 koekjes van eigen deeg, 5 waardevolle ‘ondernemerslessen’ die mij, los van het feit dat de bakery er niet meer is, meer hebben geleerd dan alle jaren ervoor!
